Τα τελευταία 5 χρόνια ξεκίνησαν τη λειτουργία τους ανά την Ελλάδα διάφορα κινηματικά στέκια πολλά υποσχόμενα. Με ριζοσπαστική φρασεολογία, έντυπα πρωτοποριακά, ανακοινώσεις και δράσεις υπέρ μεταναστών και φυλακισμένων (προβαλλόμενες σε μικρό βαθμό από ΜΜΕ) προσέλκυσαν ανένταχτους σοσιαλιστές και σοσιαλίστριες διαφόρων τάσεων αλλά με διάθεση για συμμετοχή και προσφορά.
Σταδιακά όμως οι μάσκες έπεσαν. Οι στόχοι προϋπήρχαν και ήταν πολύ ευτελείς για να τους υπομείνει κάθε ασυμβίβαστος αγωνιστής και αγωνίστρια, που αρχικά απλώς δυσανασχετούσε με την ύπαρξη ταχυτήτων, τις κλίκες και το έλλειμμα συντροφικότητας. Με τον καιρό συνειδητοποιούσε πολλά:
Α) Πίσω από τα κινηματικά φεστιβάλ και τις εθελοντικές δράσεις κρύβονται ΜΚΟ που παίρνουν λεφτά, γι’ αυτό εξαργυρώνουν τη χρηματοδότηση με κρυφο-φανερή συνεργασία με τα κόμματα εξουσίας, και δη το ΠΑΣΟΚ, σε ό,τι αφορά τα προνοιακά, τα συνδικαλιστικά και τις τοπικές εκλογές. Εννοείται ότι το διαψεύδουν, αλλά αν κανείς ψάξει…
Β) Πίσω από δράσεις συμπαράστασης κρύβονται βουλευτές της κοινοβουλευτικής σοσιαλδημοκρατίας και δικηγόροι που βγάζουν χρήματα από νομική (δήθεν) υποστήριξη και πολιτεύονται σε τοπικές εκλογές.
Γ) Πίσω από τη λειτουργία Στεκιών κρύβονται αρχηγίσκοι ακTVστές, που αυτοδιορίζονται και μοιράζουν μεταξύ τους τα καθήκοντα (μόνιμα γι’ αυτούς, ενώ αυτά θα έπρεπε να μοιράζονται εκ περιτροπής σε όλους), δεν ακούν κανέναν στις συνελεύσεις, όπου εμφανίζονται με προαποφασισμένα θέματα, και απλώς ζητούν από τους ανένταχτους αγνούς αγωνιστές, Έλληνες και μετανάστες, αγγαρείες και συνδρομές, για να τους κάνουν μελλοντικά ψηφοφόρους και κυρίως στρατολογημένα μέλη με αποτελεσματική επιρροή στο πλήθος. Φυσικά, εμποδίζουν την ελευθερία λόγου, πόσο μάλλον κάθε άλλη πρωτοβουλία των ανένταχτων (σε κείμενα, επαφές και δράσεις) και τους αναγκάζουν να είναι απλοί εθελοντές και μόνιμοι κομπάρσοι, περνώντας τους και για βλάκες.
Δ) Τα αρχηγόπουλα αυτά επηρεάζουν μεγάλο μέρος από την εξωκοινοβουλευτική ριζοσπαστική-αντικαπιταλιστική αριστερά και τμήματα του αναρχικού χώρου, πουλώντας παραμύθια ότι δεν κάνουν κομματική δουλειά, ενώ μια πολύ προσεκτική και υποψιασμένη παρατήρηση των λόγων και έργων τους, αργά ή γρήγορα, τούς καθιστά ανεύθυνους και αναξιόπιστους. Ωστόσο, όσο μπορούν, καταφέρνουν να αποτελούν ανάχωμα σε τυχόν κοινωνικές εκρήξεις, το οποίο δεν διστάζουν να διαπραγματευτούν με την εξουσία, αποκομίζοντας ως κέρδη προνομιακές θέσεις στους θεσμούς.
Ε) Τα Στέκια κατάντησαν τελικά μια παγιωμένη κατάσταση γκετοποίησης και προθάλαμος για την κομματική στρατολόγηση, με λεκτική αμφισημία έως διγλωσσία, ευκαιριακές δράσεις, επαναστατικές κορώνες σε ανώδυνους καιρούς και πυροσβεστικές κορώνες σε συγκυρίες κοινωνικής έντασης. Όλα αυτά με την υπεροχή του φαινομενικά υπερδραστήριου υπευθύνου. Κι αν το κόμμα κάνει δεξιά στροφή, μπας και τσιμπήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, οι τσιφάδες μετατρέπουν το Στέκι σε καφενέ-ψευτρώνα για σουαρέ μικροπρεπών μικροαστών παραγοντίσκων, ενώ την κινηματική συλλογικότητα σε πατερναλιστικό όμιλο σοσιαλδημοκρατών οπορτουνιστών ή παλαιοκομματικών συναινετικών ευρω‘κομμουνιστών’ του ευρώ, οι οποίοι επίτηδες, δηλαδή με τακτική και στρατηγική, έχουν αυταρχική-αντισυντροφική συμπεριφορά προς έναν-έναν ανένταχτο αλλά γλυκερική συμπεριφορά προς όσους χρειάζονται! Φυσικά, εχθρεύονται και συκοφαντούν όποιον ασκεί καλοπροαίρετη κριτική! Αφού επιτεθούν προς έναν-έναν ανένταχτο και δεν καταφέρουν να τον εντάξουν, πίσω από την πλάτη του τον συκοφαντούν στους άλλους που απομένουν, συνεχίζοντας την ίδια τακτική, μπας και βρεθεί ο εκλεκτός που θα στρατολογηθεί!
ΣΤ) Για να μη μιλήσουμε για το στυλ των μελών του πυρήνα τους, που ντύνονται με αναρχοκουλτουριάρικο περιτύλιγμα του δήθεν, για να ψαρέψουν κόσμο με καλάμι, ενώ διαθέτουν βέβαια και δεύτερο καλάμι, για να το καβαλήσουν. Όλοι αυτοί είναι οι πιο επικίνδυνοι συμφιλιωμένοι με την εξουσία, καθώς κρύβονται επιμελώς πίσω από κινηματικές δράσεις που συγκινούν αγωνιστές και ανυποψίαστους νεολαίους και ονειρεύονται να μετατρέψουν επαναστατικές εστίες σε φυτώρια για μελλοντική προσχώρηση πολλών από τους νεολαίους σε αυτούς. Άλλωστε, οι βάρκες είναι δύο, το εξεγερτικό κίνημα και το κοινοβούλιο.
Ποια η απάντηση σε όλα αυτά; Η απάντηση είναι: δεν χωράνε εκεί μέσα οι αγωνιστές του κριτικο-επαναστατικού μαρξιστικού και ελευθεριακού χώρου, οπότε ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ! Και μαζί ένα τραγουδάκι αφιερωμένο εξαιρετικά: «Και μέσα στην κομμούνα θα είμαι οπορτούνα, για να σας εκτονώνω με πλαίσιο το νόμο».
Και μια ακόμα πιο αποστομωτική απάντηση είναι η απομόνωσή τους, το κλείσιμο των ψευτο-στεκιών και μια νέα κινηματική-ριζοσπαστική συλλογικότητα βάσης, με πρόγραμμα επιλεγμένης σοσιαλιστικής παιδείας (από τον κριτικό μαρξισμό ως την αυτονομία και τον κριτικό αναρχισμό), οριζόντια δομή, ίσο λόγο και πρωτοβουλίες για όλους, πραγματική συντροφικότητα, αμέριστο αλληλοσεβασμό-ενότητα-αλληλεγγύη, τοπικά και παγκόσμια, και ταξικούς-χειραφετητικούς αγώνες διαρκείας. Να πολεμήσουμε όλες τις εξουσίες και όλα τα συμφέροντα, που είναι καταδικασμένα στην αποτυχία και που επιβάλλονται είτε από την καπιταλιστική κερδοφορία, είτε με τον κομματισμό, είτε με ιεραρχία και συγκεντρωτισμό-επιτροπάτα γενικά, είτε με διάφορους ψευτο-σοσιαλισμούς. Να χτίζουμε από τώρα το αταξικό-χειραφετητικό όραμα, ώστε να δοκιμάζεται απ’ όλους και να βελτιώνεται στην πράξη και όχι «πάλι με χρόνους με καιρούς» μετά την επανάσταση που θα γραφειοκρατικοποιηθεί και θα σβήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου