Δυστυχώς, μαζί με την οικονομική κρίση αποκαλύφθηκε και η κρίση σχεδόν όλης της αριστεράς σήμερα!
Η αριστερά αδυνατεί στη συντριπτική πλειοψηφία της να αλλάξει τον κόσμο, με τα μέλη της είτε περιχαρακωμένα στη συλλογικότητά τους, στις θέσεις τους υπέρ της ιεραρχίας, του ηγετισμού, του κομματισμού και κρατισμού, και από την άλλη προσπαθώντας να ανοιχτούν στους ανένταχτους με ανέντιμες τακτικές (ψέματα για τα επίμαχα ζητήματα, κοινωνικές ομάδες-προθάλαμοι για βραχυπρόθεσμους εθελοντές και συνδρομητές, και μακροπρόθεσμους στρατολογημένους). Οι ενήλικοι κατεβαίνουν στις πορείες βαριεστημένοι και ηττοπαθείς, ενώ οι φοιτητές, αν και δυναμικό κομμάτι, φωνάζουν και μερικά παρωχημένα έως αυτοκαταστροφικά και απαράδεκτα συνθήματα (π.χ. Δεν θα μας πεθάνει ο καπιταλισμός, Πουλήστε κανα-πύραυλο να πάρουμε βιβλία κλπ.). Δεν λείπει βεβαίως ο ανταγωνισμός μεταξύ γκρουπούσκουλων ή «τυλίξτε μου μια μικρότητα, παρακαλώ». Έτσι, η αριστερά, φοβισμένη να αρθρώσει ακόμα και τον σοσιαλιστικό λόγο των ακαδημαϊκών κειμένων, έχει μετατραπεί σε μια αχρηστερά που διώχνει τους αγωνιστές μακριά και δυστυχώς τους στέλνει στα σπίτια τους ή στην αγκαλιά των αστικών κομμάτων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου